Watermolens en hun omliggende landschappen hebben eeuwenlang een waterbufferende functie in het beekdal gehad. Door effectief gebruik te maken van het landschap kon een hoogteverschil worden gecreëerd met invloed op waterhoogtes en grondwater peilen in de omgeving.
Door klimaatverandering zullen de beken en rivieren in de toekomst weer “klimaatadaptief” ingericht moeten worden. Een molenlandschap kan hierbij een erg waardevol startpunt van handelen zijn. Gebruik en herkenning van de eeuwenoude landschap structuren geeft vaak snel en veel resultaat. Dit hoeft niet te betekenen dat een molen herbouwd of een stuwsituatie volledig hersteld moet worden.
Door Waterschap Aa en Maas werd in 2017 op de rivier de Aa de restanten van 17 watermolen- landschappen onderzocht op klimaatadaptieve mogelijkheden. Deze studie leverde duidelijke en bruikbare uitgangspunten op voor nieuw handelen.
Historische molenlandschappen leveren een snelweg naar nieuw klimaatadaptief denken en doen.
Het rapport staat bij “Downloads”
